Oké, dus ik ging een paar jaar geleden op een fietstocht in Turkije, en man, het ging echt allemaal mis. Eerst en vooral, ik dacht dat ik super goed voorbereid was, maar ik vergat mijn fietspomp! Serieus, wie vergeet zijn fietspomp op een fietsvakantie? Dus daar stond ik, aan de kant van de weg met een platte band en geen idee wat te doen.

Maar wacht, dat was nog niet alles. Toen ik eindelijk een vriendelijke local vond die me hielp met een fietspomp, begon het te regenen. En niet zomaar een beetje regen, nee, het was een stortbui zoals ik nog ooit gezien had. Mijn regenjas bleek net zo waterdicht als een zeef en ik was doorweekt tot op het bot.

Maar wacht, er is meer! Terwijl ik langs een kronkelend bergpad reed, merkte ik plotseling dat mijn fietsketting vastliep. Ik probeerde het te repareren, maar mijn gereedschap bleek verdwenen te zijn! Dus daar stond ik weer, deze keer vast in de middle of nowhere met een kapotte fiets en geen idee hoe ik verder moest.

Uiteindelijk werd ik opgepikt door een vriendelijke boer in een oude tractor, die me terugbracht naar de bewoonde wereld. Mijn fietsavontuur in Turkije eindigde dus niet zoals gepland, maar hey, ik heb wel een verhaal te vertellen, toch?

Deel 2 van de Fietstocht door Turkije

Na het avontuur van vorig jaar, besloot ik dat ik het nog een kans wilde geven. Ik bedoel, hoe slecht kon het dit keer gaan, toch? Dus daar ging ik, terug naar Turkije voor een nieuwe fietstocht, vastbesloten om beter voorbereid te zijn en hopelijk minder pech te hebben.

Dit keer had ik mijn fietspomp dubbel gecheckt, mijn regenjas vervangen door een steviger exemplaar en een volledige gereedschapsset meegebracht. Niets kon me tegenhouden! Ik begon mijn reis in Istanbul, waar ik de bruisende straten opnieuw verkende voordat ik me op de open weg begaf.

De eerste dagen van mijn reis verliepen vlekkeloos. Ik fietste langs de kust van de Egeïsche Zee, genietend van de zon op mijn gezicht en de wind in mijn haren. Ik stopte in pittoreske dorpjes, waar ik lokale lekkernijen proefde en vriendelijke mensen ontmoette die me vertelden over hun leven in Turkije.

Maar toen, net toen ik dacht dat alles perfect verliep, sloeg het noodlot opnieuw toe. Op een ochtend werd ik wakker en ontdekte ik dat mijn fiets gestolen was! Ik kon het gewoon niet geloven. Daar stond ik, midden in een vreemd land, zonder vervoer en geen idee wat ik moest doen.

Maar in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, besloot ik om mijn reis voort te zetten te voet. Ik sloot me aan bij een groep wandelaars en samen trokken we door de prachtige Turkse landschappen, van prachtige stranden tot weelderige valleien.

Langzaam maar zeker begon ik te beseffen dat mijn reis misschien niet verliep zoals gepland, maar dat het nog steeds een onvergetelijk avontuur was. Ik ontmoette mensen die me inspireerden, ontdekte plaatsen die mijn hart raakten en leerde dat soms de grootste avonturen beginnen met een beetje tegenslag. En wie weet, misschien ga ik volgend jaar weer terug, gewoon om te zien wat voor verrassingen Turkije nog meer voor me in petto heeft.

Johan de Vries