Thema’s > Geografie
Het huidige Turkije ligt op twee continenten. De totale oppervlakte van de Turkse republiek (Turkiye Cumhuriyeti) bedraagt 780.576 km, waarmee het land ruim 22 maal zo groot is als Nederland, en 3 maal de oppervlakte heeft van West-Duitsland.
De Turkse landstreek Trakya (Thracie) beslaat slechts 3% hiervan en ligt op het Europese continent. De resterende 97% ligt op het West-Aziatische schiereiland, dat Klein-Azie of Anatolie genoemd wordt. Het Aziatische en het Europese continent worden van elkaar gescheiden door de Bosporus, de Dardanellen en de Zee van Marmara. Anadolu, zoals de Turken het noemen, het Aziatische deel van Turkije, dankt zijn naam aan de Grieken die het simpelweg naar de windstreek hadden genoemd (anatoli is het Griekse woord voor oosten).
De republiek wordt omringd door Griekenland, Bulgarije, Rusland, Iran, Irak, en Syrie. Tweederde deel van de landsgrenzen bestaat uit zeekust (het land heeft een kustlijn van maar liefst 8000 km) maar het aantal stranden is gering door het bergachtige landschap.
Turkije is verdeeld in 67 provincies, die op hun beurt weer onderverdeeld zijn in districten en subdistricten. De belangrijkste steden zijn: Istanbul, Ankara (de hoofdstad), Izmir, Adana, Bursa.
Het land wordt beheerst door twee bergketens; het Taurus gebergte in het zuiden en het Pontisch gebergte in het noorden. Ze maken deel uit van de gordel die het Himalayagebergte met de Alpen verbindt. Het noorden van het land wordt begrenst door het 1100 kilometer lange en 150 kilometer brede Pontisch gebergte. Het Taurus- en het Pontisch gebergte ontmoeten elkaar in het oosten van het land en vormen daar samen een langzaam stijgend hooggebergte dat over brede streken hoogtes van 4000 m of meer bereikt en op sommige plekken eeuwige sneeuw kent. De Kackar Dag (3937 m) achter de stad Rize vormt het oostelijk deel van het Pontisch gebergte, het bergketen met toppen tussen de 2000 en 2500 m hoogte ten zuiden van Malatya, Musj en Bitlis vormt het oostelijk deel van het Taurus gebergte. Door het Pontisch- en Taurusgebergte omringd ligt het Anatolische hoogland. Het Taurus gebergte, dat zich van Lycie in de zuid-westhoek van Anatolie tot de Eufraat
in het oosten uitstrekt, vormt met zijn bergen van meer dan 4000 meter hoogte een natuurlijke barriere tussen zuidkust van het land en de Anatolische hoogvlakte. Ook vormt dit gebergte de natuurlijke grens tussen turkije en Syrie, die slechts op enkele plaatsen door passen onderbroken wordt, zoals de beroemde Cilicische poort. Het is een ideaal gebied voor wandeltochten.
Ten zuiden van het oostelijk Taurusgebergte begint, geografisch gezien, in feite de vlakte van Mesopotamie.
In dit verhoudingsgewijs vlakke landschap liggen onder andere de steden Urfa, Diyarbakir en Mardin.
Het Hakkari-gebergte vormt de overgang tussen het Taurusgebergte en de Zargos-keten in Iran. De hoogste bergen hier zijn de Buzul- (4119m) en de Resjko Tepesi (4168m), die beiden deel uitmaken van het Cilo-massief. Centraal in het Taurus bergketen ligt het Aladag gebergte. De 3 hoogste pieken zijn de Embler (3623m), de Kizilkaya (3723m) en de Demirkazik (3756m).
De hoogste berg van Turkije is de Ararat.